Als mens maken we al jaren glazen voorwerpen in allerlei verschillende vormen. Ervaren glasblazers kunnen nu al de mooiste vormen blazen en tot in de kleinste details afwerken, maar het blijft een tijdsintensieve taak waar ook nog eens veel kennis en geduld voor nodig is. Bovendien is geen enkele creatie 100% dezelfde. Dat heeft soms zijn voordelen qua originaliteit, maar ook zijn nadelen.
In een van de oudste processen wordt glas rond een vaste centrale kern gesmolten. Dat heeft als inspiratie gediend voor een MIT-team dat met 3D-printen bezig is. Als het op die manier kan, waarom dan niet in schijfjes van onder naar boven, zonder centrale kern?
De methode dat het MIT-team gebruikt, is bijzonder hypnotiserend om naar te kijken. De printkop waar het glas uit vloeit is keramisch en de warmte wordt met de hand continu geregeld. Dat is nodig, omdat het glas optimaal moet worden gekoeld en verwarmd om een geheel te krijgen.
De volledige kamer binnenin wordt tussen de 480 en 515 graden Celcius gehouden. Het resultaat is een machine dat als allereerste op de wereld een glazen 3D-voorwerp kan printen zonder dat er een vaste centrale kern nodig is of een artisanale glasblazer.
Bekijk zeker het filmpje hieronder als je vol verwondering het weekend wil in gaan. Wie graag de volledige MIT-paper wil lezen, kan hier terecht.
