Oled is inmiddels toch wel een van de meest populaire tv-technologieën, ook al waren er tot nu toe vaak nog wel een aantal duidelijke minpunten, vergeleken met andere technieken, zoals QLED. Maar de technologie blijft evolueren en we komen stilletjes dichter bij de ‘perfecte’ oled-tv, al hebben we die nog niet gevonden.
Ik zat plots met het idee van de perfecte oled-tv, omdat ik momenteel de Samsung S90C QD-OLED-tv aan het testen ben. Dit is echt een prachtige televisie die alle geweldige voordelen van oled biedt: de diepe zwartwaardes, het geweldige contrast, de prachtige kleuren en een lichte en dunne behuizing. Samsung heeft daarnaast ook nog eens heel effectief een van de grootste problemen van oled (grotendeels) opgelost op zijn nieuwe QD-OLED-tv’s, namelijk de lagere helderheid (waar ik straks nog op terugkom). Dat was echt een van de grotere problemen en daar zijn ook andere bedrijven zoals LG zich nu op aan het focussen, want we zijn niet meer ver verwijderd van oled als de beste tv-technologie. Het zijn vooral nog een aantal kleine, maar toch belangrijke dingen die moeten worden verbeterd of toegevoegd.
Eindelijk felle oled-tv’s
Het heeft redelijk lang geduurd, maar recent zien we steeds meer oled-tv’s verschijnen met een erg hoge (piek)helderheid. Voorheen kwam je al vrij snel uit bij QLED-tv’s (met miniLED-verlichting), als je op zoek was naar een enorm felle tv. Dat kan nodig zijn als je tv bijvoorbeeld op een plaats in je huis staat waar je last hebt van flinke lichtinval. Die tv’s kunnen over het algemeen heel erg fel worden, maar hebben niet zulke goede zwartwaardes en dus ook een minder indrukwekkend contrast. Het zijn nog steeds fantastische tv’s, maar als je eenmaal mooie HDR-beelden op een oled hebt gezien, dan snap je waarom vrijwel iedereen zo lovend is over deze technologie. Het is echter wel heel erg jammer als je zo’n spectaculaire nieuwe oled-tv koopt en je er overdag bijna niets op kan zien, omdat het zonlicht enorm reflecteert op het relatief donkere scherm. Het is een probleem dat nu grotendeels lijkt opgelost bij de nieuwste en beste oled-tv’s van onder andere Samsung, LG en Sony. Toch zijn er nog steeds wat andere kleine minpunten te vinden bij die oled-tv’s.
Niet alle ondersteuning
Een ander probleem is ondersteuning voor de beste en meest gebruikte tv-technologieën, specifiek als het gaat om HDR. Via streamingdiensten zijn steeds meer films en series te bekijken in 4K met HDR (ofwel High Dynamic Range). HDR-content beschikt over een groter dynamisch kleurbereik, waardoor films en series er levendiger en realistischer uitzien dan bij de SDR-content (Standard Dynamic Range), die je misschien gewend bent van normale televisieprogramma’s of van het streamen in lagere kwaliteit. Persoonlijk vind ik HDR eigenlijk nog een grotere verbetering voor de kijkervaring op moderne tv’s dan de 4K-resolutie. Het kleurverschil is namelijk heel goed te zien bij de juiste films en series. De meeste moderne tv’s beschikken dan ook wel over 4K met ondersteuning voor minimaal één of twee verschillende soorten HDR, maar niet altijd de meest gebruikte HDR-varianten. Op de meeste moderne tv’s is er sowieso ondersteuning voor HDR10 en dat is dan ook de meest standaard vorm van HDR.
Er zijn echter ook meer geavanceerde HDR-technologieën die nog meer beelddata bevatten en voor een nog mooiere kleurweergave zorgen. Dan heb ik het eigenlijk over HDR10+ en Dolby Vision. HDR10+ is een open standaard, terwijl Dolby Vision dus van Dolby is en om ondersteuning voor Dolby Vision toe te voegen aan je tv’s, moet je als fabrikant betalen voor een licentie. Over het algemeen zijn Samsungs QD-OLED-tv’s momenteel de beste oled-tv’s op de markt (zeker qua prijs-kwaliteit), maar Samsung weigert nu al jaren om te betalen voor Dolby Vision, terwijl dat dan weer de beste en meest gebruikte HDR-technologie is. Samsung ondersteunt wel HDR10+, maar er zijn nog maar vrij weinig films en series te vinden die beschikken over HDR10+-ondersteuning. LG ondersteunt juist wel Dolby Vision en heeft de helderheid op zijn oled-tv’s ook verbeterd, maar als je vergelijkbare helderheid zoekt als op Samsungs QD-OLED’s, dan betaal je bij LG toch wel erg veel geld voor het topmodel (de LG G3). Het stomme is dat je op veel goedkopere QLED-tv’s van bijvoorbeeld TCL gewoon ondersteuning hebt voor HDR10+ én Dolby Vision.
Een enorm prijskaartje
Het andere probleem waar oled-tv’s nog steeds mee kampen, is het stevige prijskaartje dat aan deze beeldschermtechnologie vasthangt (en het beperkte aanbod van verschillende schermgroottes), ook al zijn de prijzen van oled-tv’s wel wat gedaald de afgelopen jaren. LG biedt inmiddels ook wel goedkopere modellen aan in zijn B- en A-reeksen, maar dat zijn dus nog steeds de minder felle modellen en deze missen vaak ook weer andere handige functies, zoals hoge verversingssnelheden voor bij het gamen. LG en Samsung hebben beide eigenlijk voornamelijk twee premiummodellen: één topmodel met de allerbeste helderheid en de beste technologieën en één iets goedkoper (maar nog steeds erg duur) model met een iets lagere (maar nog steeds erg goede) helderheid en een paar andere kleine ‘downgrades’, waar waarschijnlijk de meeste mensen voor zullen kiezen.
LG biedt bijvoorbeeld de G3 aan als zijn topmodel en dit model heeft een adviesprijs van 2.599 euro voor een 55-inch-model, maar je betaalt meer dan 7.000 euro voor het grootste 83-inch-model. De C3 is dan weer iets acceptabeler met een 42-inch-exemplaar voor 1.599 euro, maar ook hier kost een 55-inch-variant je nog meer dan 2.000 euro. Samsung heeft een kleiner aanbod, bestaande uit alleen maar 55-, 65- en 77-inchformaten voor zijn goedkopere S90C-model en zijn meest premium S95C-tv. De S90C kost echter nog steeds minimaal 2.499 euro bij Samsung en de S95C is minstens 200 euro duurder. Laten we dus hopen dat de prijzen nog verder zullen dalen, dat de beste tv’s ook ondersteuning zullen krijgen voor de strafste technologieën en dat ‘de perfecte oled-tv’ voor steeds meer mensen een realistische optie wordt.
